بسیاری از رسوبات آبرفتی سریلانکا، در نواحی تولید سنگ های قیمتی قرار گرفته است. بسیاری از این نواحی در مرکز و جنوب جزیره وجود دارد. بر همین اساس در این نواحی امکان یافتن ریگ های جواهرات وجود دارد. ریگ های دو معدن راتماپورا و الاهرا ممکن است شامل نمونه هایی از انواع اولیه رسوبات باشد. این بلورها اشکال زیبایی دارند. برخی بلورهای راتناپورا به دلیل طی مسافت زیاد، تبدیل به قطعات گردی شده اند.

روش سنتی شناسایی مکان های تشکیل سنگ های قیمتی در سریلانکا بدین صورت بود که یک میله فولادی بلند را در زمین می کوبیدند. طبق این روش، اگر در زمان کوبیدن اگر انتهای میله خراش هایی ایجاد می شد، تعیین می کرد  که این خراش در اثر برخورد میله با کوارتز و کروندوم حاصل شده و آن ناحیه دارای این سنگ های معدنی است. این روش همچنین به تعیین عمق، ترکیب، اندازه، ماهیت و رنگ سنگ قیمتی کمک می نمود. رسوبات کروندوم بیشتر در جنوب جزیره موجود می باشند.

از جمله روش های استخراج سنگ های قیمتی در سریلانکا روش پیت می باشد. این روش در سریلانکا بسیار رایج بوده و بیش از 6 هزار مجوز معدن کاری برای اینگونه معدنکاری صادر می شود. این رقم قابل مقایسه با 100 مجوز روش رودخانه ای و 10 مجور روش ماشین کاری نمی باشد. در این روش از شفت های 5 تا 25 متری عمودی به منظور حفاری استفاده می کنند. حفاری را تا جایی ادامه می دهند که به ر یگ های دارای سنگ های قیمتی برسند. هر پیت به وسیله تونل افقی به عرض 5/1 متر به یکدیگر مرتبط شده و حدود 6 نفر در هر پیت کار می کنند.

روش دیگر حفاری و معدن کاری در سریلانکا، روش ماشینی می باشد. این روش بسیار سریع بوده و در مقایسه با کشورهای دیگر در مقیاس کوچکتر است. در روش ماشینی از ماشین های معدن کاری و بلدوزر برای حفاری های متنوع استفاده می شود.

روش سوم برای حفاری و دستیابی به سنگ های قیمتی روش رودخانه ای است. در این روش از رسوبات رودخانه ای استفاده می کنند. بدین صورت که در آب های کم عمق و یا با ساختن سد با چوب و سنگ، برای به دست آوردن ریگ هایی که با جواهرات آمیخته شده اند، تلاش می کنند.